Sa loob ng mahigit apat na dekada, ang Eat Bulaga ay nanatiling simbolo ng kasayahan, tawa, at aliw sa bawat Pilipino. Ang noontime show na kinagisnan ng sambayanan ay itinuturing na pinakamahabang tumatakbong palabas sa telebisyon, at ang tatlong haligi nito—sina Tito Sotto,
Vic Sotto, at Joey de Leon, o mas kilala bilang TVJ—ay naging mga idolo ng masa. Ngunit sa mga nagdaang araw, ang image na ito ay yumanig at unti-unting nababalutan ng alinlangan at kontrobersiya, matapos lumabas ang isang matinding rebelasyon mula sa isang dating miyembro ng sikat na grupong SexBomb Girls.
Buong tapang na lumantad si Izzy Trazona, at ibinunyag ang umano’y madilim na sikreto, pang-aabuso,
pananamantala, at pambabastos na naganap sa likod ng kamera ng minamahal na programa. Ang kanyang pag-ungkat sa nakaraan ay hindi lamang simpleng chismis; ito ay isang seryosong pag-atake sa kultura ng power tripping at kawalang-respeto sa industriya, lalo na sa mga kababaihan na nasa ilalim ng impluwensya ng malalaking pangalan.
Ang “Palamuti” at ang Pambabastos sa Harap ng Madla
Ayon kay Izzy Trazona, ang naging desisyon niyang magsalita ay matagal niyang pinag-isipan dahil sa matinding takot na kalabanin ang mga impluwensyal na personalidad sa likod ng programa. Ngunit ang bigat ng katotohanan ay tila hindi na niya kayang pasanin nang mag-isa.
Ang pangunahing punto ng kanyang rebelasyon ay ang paraan ng pagtrato sa kanila bilang mga dancer at performer. Sinabi niyang noon pa man, nararamdaman na nilang mga dancers na tila ginagamit lamang sila bilang “palamuti” ng show, at hindi bilang mga tunay na artists na may dignidad at respeto.
Ang pang-aabuso ay hindi lamang naganap sa likod ng kamera, kundi sa mismong entablado, sa harap ng madla at staff. Ibinunyag ni Izzy na may mga pagkakataong sila ay pinagsasabihan ng mga “bastos na biro” at tinutukso ng ilang host sa paraang hindi na nakakatawa, kundi nakabastos na. Ang mga eksenang ito ay tila naging normal sa sistema, kung saan ang mga dancers ay walang magawa kundi ang ngumiti at magkunwaring masaya.
Ang Boses na Walang Kapangyarihan: Takot at Kahihiyan
Ang kuwento ni Izzy ay nagbigay-liwanag sa isang masakit na katotohanan: ang kawalan ng boses ng mga nasa mababang posisyon sa isang sistemang puno ng power at influence.
Inamin ni Izzy na matagal nilang tiniis ang lahat dahil sa matinding takot na mawalan ng trabaho. Ang kanilang kalagayan bilang mga “breadwinner” ang nagpilit sa kanila na manahimik, dahil ang Eat Bulaga ang kanilang pangunahing pinagkukunan ng ikabubuhay. Dahil dito, “kahit masakit at nakakahiya, nanahimik na lang kami,” ang malungkot na pag-amin ni Trazona.
Ramdam daw nila noon na wala silang karapatan o boses na magreklamo. Tila sila ay naging “tao-tauhan” o puppets lamang sa isang produksiyon, kung saan ang mga utos ng matataas ay dapat sundin nang walang pagtutol. Dagdag pa ni Izzy, may mga pagkakataon din umano na pinipilit silang sumunod sa mga “request o utos” ng ilang host, kahit labag ito sa kanilang kalooban, at ang hindi pagsunod ay may kaakibat na banta: “Kung hindi mo susundin, baka mawala ka sa lineup.” Ang ganitong culture ng pananakot ay nagpapakita ng isang toxic na kapaligiran kung saan ang exploitation ay tila bahagi na ng araw-araw na trabaho.
Ang Pagkakabit ng Isyu sa TVJ: Hindi Lang si Tito
Ang matinding rebelasyong ito ni Izzy Trazona ay lumabas sa gitna ng sunod-sunod na kontrobersya na pumupukol sa TVJ. Nauna na rito ang mga pasabog ni Anjo Yllana, dating co-host din ng programa, na nag-ugat sa kanyang pagtanggal noong 2020. Ibinulgar ni Anjo ang umano’y “madidilim na lihim” ni Tito Sotto, kabilang na ang isyu ng kanyang umano’y kabit at ang pagdududa niya sa scholarship projects ng programa na sinasabi niyang walang katotohanan.
Ngunit ang isyu ni Izzy ay nagbigay ng mas malalim at mas seryosong kulay sa kontrobersya, dahil direktang tinatalakay nito ang pang-aabuso sa karapatan ng kababaihan. Ang mga paratang ni Izzy ay hindi lamang tumutukoy kay Tito Sotto, kundi pati na rin sa dalawa pang haligi: Vic Sotto at Joey de Leon.
Ayon sa mga insider at mapagkakatiwalaang sources, tila may mga issue rin sina Vic Sotto at Joey de Leon patungkol sa “hindi patas na trato” sa mga staff at dancers. May mga ulat na nagsasabing may mga staff na tinanggal o pinilit umalis nang walang sapat na dahilan, at may mga dancer na pinilit pirmahan ang kontrata na pabor lamang sa management. Ang mga detalyeng ito ay nagpapahiwatig ng isang mas malaking sindikato ng kapangyarihan at control sa likod ng show—isang istraktura na ginamit upang manahimik at magbigay-proteksiyon sa mga sikat na personalidad.
Ang Katahimikan ng TVJ at ang Panawagan ng Publiko
Sa gitna ng malalaking paratang na ito, mariing itinanggi umano ng TVJ ang mga isyu sa pamamagitan ng mga malalapit sa kanila, ngunit hanggang sa ngayon, walang anumang opisyal na pahayag o depensa ang inilabas ng tatlo. Ang kanilang katahimikan ay tila lalong nagdudulot ng pagdududa sa publiko. Maraming netizens ang nagtatanong: “Kung walang katotohanan ang mga paratang, bakit tila walang malinaw na paliwanag o depensa mula sa kanila?”
Ang isyung ito ay hindi na lamang usapin ng showbiz, kundi isa nang makasaysayang pag-ungkat ng mga pang-aabuso na matagal nang naganap sa likod ng isang programang minahal. Sa loob ng apat na dekada, ang Eat Bulaga ay nagbigay ng saya, ngunit ngayon, unti-unti nang lumalabas ang mga madidilim na bahagi ng kasaysayan nito—mga kuwentong dati ay itinuturing lamang na chismis.
Marami ngayon ang nananawagan ng masusing imbestigasyon. Ayon sa ilan, ang isyung ito ay hindi dapat palampasin sapagkat ito ay usapin ng karapatan at paggalang sa mga kababaihan. Ang mga netizen ay humihiling din na magsalita na ang iba pang miyembro ng SexBomb Girls upang tuluyang mabunyag ang katotohanan.
Ang legacy ng TVJ ay malalim, at ang kanilang impluwensya sa kultura ng Pilipinas ay hindi maikakaila. Ngunit ang paglabas ng mga kuwento nina Izzy Trazona at Anjo Yllana ay nagdulot ng malalim na sugat at pagkadismaya. Ang image ng mga idolo ng masa ay unti-unting nababahiran ng mga paratang ng exploitation at kawalang-respeto. Ang pag-asa ngayon ay nakatuon sa hustisya, na hindi ito mauuwi sa isa lamang na uso o panandaliang isyu, at na ang mga taong minsan nang natakot magsalita ay mabibigyan na ng lakas at closure na matagal na nilang inaasam.