Sa isang pribadong seremonya, tahimik ngunit mabigat ang damdamin, tuluyan nang inihatid sa kanyang huling hantungan si Eman “Emman” Atienza, ang anak ng kilalang television host at personalidad na si Kim Atienza, na mas kilala bilang “Kuya Kim.” Ang pangyayaring ito,
na ginanap sa isang pribadong seremonya, ay naging patunay na sa likod ng masiglang mukha na nakasanayan nating makita sa telebisyon, ay may isang ama na, tulad ng sinumang magulang, ay labis na nasasaktan at nagdadalamhati sa pagkawala ng minamahal.
Ang buong paligid ng kapilya at ang paglalakbay patungo sa columbarium ay nabalutan ng isang matinding kalungkutan na tila nagpatigil sa oras. Tanging ang mahihinang hikbi at ang bigat ng pighati ang siyang maririnig. Dinaluhan ang final rites ng pamilya, malalapit na kaibigan,
at ilang personalidad mula sa mundo ng showbiz at media, lahat ay nagtipon upang saksihan ang huling pamamaalam kay Emman. Ang karaniwang masigla at maingay na presensya ni Kuya Kim ay pinalitan ng isang tahimik at sirang anyo, nagpapakita ng isang dimensyon ng kanyang pagkatao na bihira makita ng publiko—ang isang ama na sinisira ng pagkawala ng kanyang anak.
Ang Huling Lakad ng Isang Ama
Ayon sa mga nakasaksi, ang pinakamabigat at pinakaemosyonal na sandali ay nang makita si Kuya Kim na bitbit ang urna ng kanyang anak patungo sa columbarium. Ang sikat na TV host, na kilala sa kanyang “Matanglawin” persona at sa paghahatid ng kaalaman na puno ng sigla, ay naglakad nang dahan-dahan, taglay ang isang mabigat na pasanin. Ang bawat hakbang ay tila isang pagdala hindi lamang ng abo ni Emman, kundi maging ng bigat ng pighati ng isang ama na hindi inaasahang ililibing ang sariling anak.
Makikita sa kanyang mukha ang matinding lungkot at pagdurusa, isang matinding kalungkutan na hindi maikukubli ng anumang salita o pag-arte. Ito ang huling lakad ng isang ama kasama ang kanyang anak—isang lakad na puno ng pagmamahal, alaala, at pangungulila. Ang mga dumalo ay hindi napigilang mapaluha habang pinapanood ang huling paglalakbay ni Emman, na inilarawan ni Kuya Kim bilang isang “mabuting anak, masayahin at mapagmahal na tao”. Ang sandaling ito ay nagpaalala sa lahat ng mga dumalo—at maging sa publiko—na walang sinuman ang hindi tinatablan ng matinding sakit, gaano man sila kasikat o katatag tingnan.
Ang Mensaheng Humigit sa Paalam: “Pansamantalang Pagpapahinga”
Sa kabila ng kanyang matinding kalungkutan, nakitaan si Kuya Kim ng isang kahanga-hangang katatagan na hinaluan ng matibay na pananampalataya. Sa halip na magpatangay sa pait ng pagkawala, pinili niyang magbigay ng isang mensahe na humigit sa simpleng paalam. Sa isang maikling talumpati, na ikinaiyak ng lahat ng dumalo, inilahad ni Kuya Kim ang kanyang nararamdaman, na nagbigay ng isang makapangyarihang sulyap sa lalim ng kanilang pagmamahalan bilang pamilya.
“Anak, hindi ka man naabot ng aming mga bisig, mananatili kang buhay sa aming puso,” ang madamdaming bungad ni Kuya Kim. Kasunod nito, binitawan niya ang mga salitang tumagos sa puso ng bawat isa: “Hindi ito paalam kundi pansamantalang pagpapahinga hanggang muli tayong magkita”.
Ang simpleng pahayag na ito ay nagpapakita ng matinding pananampalataya at pag-asa, na sa kabila ng pisikal na paglisan, ang ugnayan ng mag-ama ay nananatiling buo at walang hanggan. Ang salitang “pansamantalang pagpapahinga” ay hindi lamang isang poetic closure, kundi isang matibay na paniniwala na ang kanilang pagmamahalan ay mayroong kinabukasan. Ito ay isang pagkilala na ang buhay ni Emman ay hindi nagtapos, kundi nagpatuloy lamang sa ibang anyo, naghihintay ng muling pagkikita. Ang mensaheng ito ay lalong nagpuno ng iyakan sa buong kapilya, bilang pagpapakita ng simpatiya sa pamilya at paghanga sa ipinakitang lakas ni Kuya Kim.
Alaala ng Sigla at ang Pait ng Naputol na Plano
Hindi lamang ang pamilya Atienza ang nagdalamhati; maging ang malawak na bilog ng mga kaibigan ni Emman, lalo na ang mga nasa ibang bansa, ay nagpakita ng kanilang kalungkutan. Marami ang nagpadala ng mga bulaklak at video messages, bilang pagpapahayag ng kanilang pakikiramay at pag-alaala sa kabaitan at sigla ni Emman. Ang mga kaibigan niya ay nagbahagi ng kuwento kung paano siya nag-iiwan ng positibong epekto sa kanilang buhay, na nagpapatunay na ang buhay ni Emman ay puno ng pagmamahal at pagbibigay.
Ngunit ang isa sa pinakanakakahapdi na detalye ay ang pag-asang naputol. Ibinahagi ng ilan na plano sana ni Emman na umuwi sa Pilipinas sa susunod na buwan upang magbakasyon at makasama ang kanyang pamilya. Ang kaalamang ang isang masayang pagdiriwang at muling pagkikita ay nauwi sa isang huling pamamaalam ay nagdagdag ng bigat at lungkot sa sitwasyon. Ito ay isang paalala kung gaano kasakit ang mga plano na hindi na matutupad at kung gaano kaigsi at kahalaga ang bawat sandali ng buhay.
Ang Pagpili na Magpasalamat sa Gitna ng Dusa
Matapos ang seremonya, nagbigay ng pasasalamat si Kuya Kim at ang kanyang maybahay sa lahat ng dumalo at nagpaabot ng pakikiramay. Sa kabila ng bigat na kanilang dinadala, nagpakita sila ng isang pambihirang pananaw: pinili nilang magpahayag ng pasasalamat sa Diyos sa mga panahong ibinigay sa kanila upang makasama si Emman. Ito ay isang matibay na patunay ng kanilang pananampalataya, na nagsisilbing kanilang sandigan sa gitna ng matinding pagsubok.
“Ang kanyang alaala ay mananatiling liwanag sa aming pamilya. Salamat sa lahat ng nagdasal at nagmahal sa kanya,” ang madamdaming wika ni Kuya Kim. Ang pahayag na ito ay nagbigay ng kapayapaan at pag-asa hindi lamang sa kanilang pamilya, kundi maging sa mga nakikiramay. Ang pagkawala ni Emman ay isang pagsubok na nagpapakita kung paano maaaring gamitin ang pananampalataya upang harapin ang pinakamabigat na dagok sa buhay. Ang kanilang desisyon na magpasalamat sa halip na magtanong ay nagbigay ng inspirasyon at pag-asa sa maraming nakasaksi ng kanilang pagdadalamhati.
Ang Pagdiriwang ng Buhay na Nagbunga ng Ngiti
Matapos ang pormal na seremonya, nagtipon-tipon ang pamilya at malalapit na kaibigan ni Emman para sa isang simpleng salu-salo. Ito ay naging isang paggunita sa kanyang buhay, kung saan ibinahagi ng bawat isa ang mga masasayang alaala nila kay Emman, mula sa kanyang kabataan hanggang sa panahon ng kanyang pag-aaral sa ibang bansa.
Ang pagbabahagi ng mga kuwento ay nagpalitaw sa isang mas magaan na damdamin. Sa kabila ng luha, may mga ngiting sumilay habang inaalala kung gaano siya kasigla, palabiro, at mapagmahal sa kanyang mga kaibigan at pamilya. Ito ang tunay na testamento ng buhay ni Emman: ang kakayahang mag-iwan ng kagalakan at pagmamahal. Ang mga alaalang ito ay magsisilbing yaman na magpapatibay sa kanilang pamilya at magpapanatiling buhay sa diwa ni Emman. Ang paggunita ay nagpakita na ang pighati ay hindi nagtatapos sa libing, ngunit nagiging isang puwersa upang alalahanin ang mga magagandang bagay na iniwan ng namayapa.
Pagkakaisa ng Sambayanan: Ang Suporta sa Social Media
Ang pampublikong pagdadalamhati ng pamilya Atienza ay hindi nag-iisa. Sa social media, maraming netizens din ang nagpaabot ng kanilang pakikiramay at paghanga sa katatagan ni Kuya Kim, gamit ang hashtag na #ripemanatienza. Marami ang nagsabi na naantig sila sa ipinakitang kalakasan ni Kuya Kim sa kabila ng napakalaking dagok sa buhay.
Ayon sa mga tagasuporta, magsisilbing inspirasyon ang pamilya Atienza sa lahat kung paano harapin ang pagkawala ng mahal sa buhay ng may pananampalataya at pagmamahal. Ang kolektibong simpatiya ng sambayanan ay nagpakita na sa oras ng matinding pagsubok, nagkakaisa ang mga Pilipino sa pagbibigay ng suporta at pag-asa. Ang pagkawala ni Emman ay hindi lamang naging usapin ng showbiz, kundi isang pangyayari na humipo sa puso ng publiko, na nagpakita ng unibersal na sakit ng pagkawala ng anak.
Ang huling hantungan ni Emman Atienza ay isang masakit na kabanata na nagpapaalala sa atin ng kahalagahan ng pamilya at pananampalataya. Habang ang sakit ng pagkawala ay nananatili, ang alaala ni Emman ay patuloy na magiging liwanag at inspirasyon sa lahat ng nagmamahal sa kanya. Ang huling mensahe ni Kuya Kim—na ang paglisan ay pansamantalang pagpapahinga lamang—ay isang paalala na ang tunay na pag-ibig ay hindi natatapos sa huling paalam. Ito ay isang pag-asang pinanghahawakan, isang pangako na ang ugnayan ng pamilya Atienza ay mananatiling buo at walang hanggan.