Sa mundo ng showbiz at public service, kilala si Kuya Kim Atienza bilang laging nakangiti, masigla, at puno ng kaalaman na ibinabahagi.
Siya ang pamilyar na mukha na nagtuturo sa atin tungkol sa kalikasan at mga trivia ng buhay. Ngunit sa likod ng masayahin niyang personahe
, may isang kuwento ng matinding pagsubok na nagpaguho sa kanyang personal na mundo—ang trahedya ng pagpanaw ng kanyang pinakamamahal na anak na si Eman Atienza. Sa isang emosyonal at eksklusibong panayam, naglakas-loob si Kuya Kim na buksan ang kanyang puso at ibahagi ang detalye ng masakit na pangyayari,
kasama ang huling mensahe ng kanyang anak, na ngayon ay nagsisilbing paalala at babala sa lahat ng magulang sa bansa.
Ang Bigat ng ‘Terrible News’
Hindi kailanman inakala ni Kuya Kim na darating ang pinakamasakit na araw sa buhay ng isang magulang: ang mawalan ng anak. Sa panayam, inilarawan niya kung paanong ang kanilang mundo ng kanyang asawang si Felly Atienza ay tila biglang huminto at gumuho . Ang lahat ng plano, ang lahat ng pangarap para kay Eman, ay nawala sa isang iglap . Ang bigat ng pagkawala ay nagdulot ng isang matinding sugat na parang hindi kailanman maghihilom.
Ang pinakamasakit na bahagi ay ang sandaling natanggap ni Kuya Kim ang balita. Noong mga panahong iyon, siya ay nasa Pilipinas habang si Felly ay nasa Florida . Kwento niya, matapos ang ilang araw na hindi nila ma-contact si Eman, nagising siya at nakita ang mensahe ni Felly na nagsasabing, “We have terrible terrible news.” Sa mga salitang iyon, agad na naintindihan ni Kuya Kim ang kahulugan. “Alam ko na agad,” emosyonal niyang pag-amin. Ang kanyang tuhod ay lumambot, at siya ay napaluhod. Sa gitna ng sakit, tanging tanong lang ang kanyang naibulalas sa Diyos: “Lord, araw-araw akong nagdarasal sa’yo. Pero bakit ganito?”.
Ang sandaling iyon, ayon kay Kuya Kim, ay binalot ng matinding katahimikan at lamig ng buong katawan, na nagpapatunay na walang paghahanda para sa ganitong uri ng trahedya. Walang salita ang makakapaglarawan sa kirot ng pagkawala, lalo na’t ito ay isang paglisan na hindi inaasahan at tila ba nag-iwan ng isang napakalaking ‘bakit’ sa kanilang puso.
Ang Huling Munting Sigaw ng Tulong na Binalewala
Ang pinaka-emosyonal na bahagi ng kanyang pagbabahagi ay ang tungkol sa huling text message na natanggap ng kanyang asawa mula kay Eman, ilang araw bago ang insidente. Ang mensahe, na paulit-ulit nilang binabasa ngayon, ay nagsasabing: “Mom I’m in an emergency right now But worry not There’s no self harm but need to go to Therapy Center”.
Sa simula, nang mabasa nila ito, agad silang nabahala. Sinubukan nilang tawagan si Eman, ngunit hindi na ito sumagot. Paulit-ulit nilang tinangka na kontakin siya, ngunit wala . Ang mensaheng ito, na tila nagbibigay ng pag-asa dahil sa linyang “worry not, there’s no self harm,” ay siya ring naging balabal ng masakit na katotohanan. Ngayon, habang inaalala ang mga salitang iyon, napagtanto nila na ang mensahe ay isang hudyat o isang munting sigaw ng tulong mula sa isang taong humihingi ng atensyon, ngunit hindi nila lubos na naunawaan ang lalim ng pinagdaraan nito noong mga oras na iyon.
Ayon kay Kuya Kim, ang kalagayan ni Eman ay nagbigay diin sa isang malaking isyu sa lipunan: ang kahalagahan ng mental health at ang pangangailangan ng tulong-propesyonal. Ang huling mensahe ni Eman ay nagbigay ng isang napakahalagang aral: Minsan, ang mga salitang nagpapagaan ng sitwasyon ay siya ring nagkukubli ng pinakamabigat na pinagdaraanan.
Isang Anak na May Global na Epekto
Sa kabila ng matinding lumbay, ibinahagi ni Kuya Kim ang pagmamahal at kabutihan ng puso ni Eman. Inilarawan niya si Eman bilang “napakabait, mapagmahal, at laging handang tumulong sa kapwa” . Siya ay isang taong hindi kailanman naghangad ng kasamaan sa iba, at laging may kabaitan sa kanyang puso .
Ang katibayan ng magandang epekto ni Eman sa buhay ng marami ay makikita sa dami ng mga nagpaabot ng pakikiramay. Lubos na nagpapasalamat si Kuya Kim sa lahat ng nagmamahal kay Eman. Laking gulat at pagkamangha niya nang mabasa ang mga artikulo tungkol sa kanyang anak, na umabot pa sa pagbanggit sa New York Times at Entertainment Tonight . Ang pandaigdigang pagkilala at pag-antig ng kuwento ni Eman ay nagpapakita na ang kanyang pagkawala ay hindi lamang isang personal na trahedya kundi isang kuwentong nakakaapekto sa maraming tao sa iba’t ibang panig ng mundo.
Ang Pag-asa Mula sa Pananampalataya
Kasalukuyan, patuloy na nagluluksa ang pamilya Atienza habang si Eman ay nasa Pilipinas na . Bawat araw ay isang pagsubok, at bawat umaga ay mabigat . Gayunpaman, pinipilit ni Kuya Kim na maging matatag. “Kailangang bumangon dahil may mga anak pa akong umaasa sa akin,” pahayag niya. Naniniwala siyang ayaw ni Eman na makita siyang mahina, at gusto nitong ipagpatuloy niya ang buhay nang may pag-asa.
Sa gitna ng unos, patuloy na kumakapit si Kuya Kim sa kanyang pananampalataya. “Patuloy kong pinipiling maniwala sa kabutihan ng Diyos,” aniya. Naniniwala siya na may dahilan ang lahat, kahit hindi pa niya ito lubos na nauunawaan sa ngayon. Ang pagkakapit sa Diyos ang nagsisilbing sandalan niya upang harapin ang kinabukasan.
Ang Panawagan ni Kuya Kim sa Bawat Magulang
Sa pagtatapos ng kanyang emosyonal na pagbabahagi, nagbigay si Kuya Kim ng isang mahalagang mensahe na direktang nakatuon sa lahat ng mga magulang, isang panawagan na tumatagos sa puso at diwa. Ito ang pinakamahalagang aral na nais niyang iwanan matapos ang karanasang ito.
“Mga magulang, yakapin niyo ang inyong mga anak. Kausapin ninyo sila. Pakinggan ninyo sila,” mariing panawagan niya .
Binigyang diin ni Kuya Kim ang katotohanang minsan, hindi natin alam na may mabigat na dinadala ang ating mga anak na hindi nila kayang sabihin. Ang komunikasyon ay hindi lamang tungkol sa pag-uusap; ito ay tungkol sa pakikinig nang may pag-unawa at pagpapadama ng pagmamahal nang walang pag-aalinlangan.
Sa pagpupunas ng kanyang luha, nagbigay siya ng isang panghuling paalala: “Huwag nating ipagpaliban ang pagpaparamdam ng pagmamahal”.
Ang kuwento ni Kuya Kim Atienza ay hindi lamang tungkol sa pagkawala ng isang anak. Ito ay isang kuwento ng pag-ibig ng isang ama, ng pagkakaisa ng isang pamilya, at ng isang puso na sa kabila ng pagkawasak ay patuloy na lumalaban at nagbabahagi ng aral upang maprotektahan ang iba. Ang trahedya ng pamilya Atienza ay nagsisilbing isang malaking wake-up call sa lipunan—isang paalala na ang mental health ay kasinghalaga ng physical health, at ang tanging gamot sa tahimik na pagdurusa ng mga kabataan ay ang walang-hanggang pagmamahal, pag-unawa, at bukas na komunikasyon sa loob ng tahanan.
Hinihikayat ang lahat na huwag magsawang magmahal, makinig, at iparamdam sa pamilya kung gaano sila kahalaga, habang sila ay naririto pa sa ating piling. Ang huling mensahe ni Eman Atienza ay isang trahedya, ngunit ang aral na iniwan nito ay walang katumbas na halaga. Ito ang ating pagkakataon upang muling pagtibayin ang ugnayan at pagmamahalan sa ating pamilya, bago pa mahuli ang lahat.